figura 1
1. Efficacia radiorum
Alius parametrus communis ad qualitatem antennarum transmittentium et recipientium aestimandam est efficacia fasciculi. Pro antenna cum lobo principali in directione axis z ut in Figura 1 monstratur, efficacia fasciculi (BE) definitur ut:
Est proportio potentiae transmissae vel receptae intra angulum coni θ1 ad potentiam totalem transmissam vel receptam ab antenna. Formula supra scribi potest ut:
Si angulus quo primum punctum zero vel valor minimus apparet ut θ1 eligitur, efficientia fasciculi rationem potentiae in lobo principali ad potentiam totalem repraesentat. In applicationibus sicut metrologia, astronomia, et radar, antenna efficientiam fasciculi altissimam habere debet. Solet plus quam 90% requiri, et potentia a lobo laterali accepta quam minima esse debet.
2. Latitudo frequentiae
Latitudo antennae definitur ut "amplitudo frequentiarum per quam effectus certarum proprietatum antennae certis normis satisfacit". Latitudo considerari potest ut amplitudo frequentiarum utrinque frequentiae centralis (plerumque ad frequentiam resonantem referens) ubi proprietates antennae (ut impedantia ingressus, forma directionalis, latitudo fasciculi, polarizatio, gradus lobi lateralis, amplificatio, designatio fasciculi, efficacia radiationis) intra limites acceptabiles sunt postquam valor frequentiae centralis comparatus est.
Antennarum latae bandae, latitudo frequentiae plerumque exprimitur ut proportio frequentiarum superioris et inferioris pro operatione acceptabili. Exempli gratia, latitudo frequentiae 10:1 significat frequentiam superiorem decies frequentiam inferiorem esse.
Antennarum angustae frequentiae, latitudo frequentiae exprimitur ut percentage differentiae frequentiae ad valorem medium. Exempli gratia, latitudo frequentiae 5% significat frequentiae ambitum acceptabilem esse 5% frequentiae mediae.
Quia proprietates antennae (impedantia ingressus, forma directionalis, amplificatio, polarizatio, etc.) cum frequentia variantur, proprietates latitudinis frequentiae non sunt unicae. Solent mutationes in forma directionali et impedantia ingressus esse differentes. Ergo, latitudo frequentiae formae directionalis et latitudo frequentiae impedantiae necessariae sunt ad hanc distinctionem amplificandam. Latitudo frequentiae formae directionalis ad amplificationem, gradum loborum lateralium, latitudinem fasciculi, polarizationem et directionem fasciculi pertinet, dum impedantia ingressus et efficientia radiationis ad latitudinem frequentiae impedantiae pertinent. Latitudo frequentiae plerumque per latitudinem fasciculi, gradus loborum lateralium, et proprietates formae indicatur.
Disputatio supra posita assumit dimensiones retiaculi copulationis (transformatoris, contraponderaminis, etc.) et/vel antennae nullo modo mutari cum frequentia mutatur. Si dimensiones criticae antennae et/vel retiaculi copulationis recte aptari possunt cum frequentia mutatur, latitudo antennae angustae frequentiae augeri potest. Quamquam hoc plerumque non facile est, sunt applicationes ubi fieri potest. Exemplum frequentissimum est antenna radiophonica in radiophono autocinetico, quae plerumque longitudinem aptabilem habet quae ad antennam adaptandam pro meliore receptione adhiberi potest.
Ut plura de antennis discas, quaeso visita:
Tempus publicationis: XII Iulii, MMXXIV
