Coniunctor antennae est coniunctor electronicus ad apparatum et funes radiofrequentiae connectendos adhibitus. Eius munus principale est signa altae frequentiae transmittere.
Coniunctor praeclaras habet proprietates impedantiae adaptandae, quae efficiunt ut reflexio et iactura signalis minuantur durante transmissione inter coniunctorem et filum. Solent bonas proprietates munitionis habere ne interferentia electromagnetica externa qualitatem signalis afficiat.
Genera connectorum antennarum communia includunt SMA, BNC, typum N, TNC, et cetera, quae ad varias applicationum necessitates apta sunt.
Hic articulus etiam te ad nonnullos coniunctores vulgo adhibitos introducet:
Frequentia usus connectoris
Coniunctor SMA
Conector coaxialis RF generis SMA est conector RF/microundarum a Bendix et Omni-Spectra exeunte decennio 1950 designatus. Unus ex conectoribus eo tempore frequentissime usurpatis erat.
Initio, connectores SMA in funibus coaxialibus semirigidis 0.141″, praesertim in applicationibus micro-undarum in industria militari adhibitis, cum impletione dielectrica Teflon, adhibebantur.
Quia coniunctor SMA parvus est et altioribus frequentiis operari potest (frequentiae spatium est a DC ad 18GHz cum funibus semirigidis coniungitur, et a DC ad 12.4GHz cum funibus flexibilibus coniungitur), celeriter popularitatem adipiscitur. Nonnullae societates nunc coniunctores SMA circa DC ~27GHz producere possunt. Etiam progressus coniunctorum undarum millimetricarum (velut 3.5mm, 2.92mm) compatibilitatem mechanicam cum coniunctoribus SMA considerat.
Coniunctor SMA
Coniunctor BNC
Nomen plenum connectoris BNC est Bayonet Nut Connector (connector aptabilis, hoc nomen formam huius connectoris vivide describit), nominatus ex mechanismo claudendi baionettae et inventoribus Paulo Neill et Carolo Concelman.
Conector RF communis est qui reflexionem/damnum undae minuit. Conectores BNC typice in applicationibus frequentiae humilis vel mediae adhibentur et late in systematibus communicationis sine filo, televisionibus, apparatu probationis, et apparatu electronico RF adhibentur.
Conectores BNC etiam in primis retibus computatralibus adhibiti sunt. Conector BNC frequentias signorum ab 0 ad 4GHz sustinet, sed etiam usque ad 12GHz operari potest si versio specialis altae qualitatis ad hanc frequentiam designata adhibeatur. Duo genera impedantiae characteristicae sunt, scilicet 50 ohmia et 75 ohmia. Conectores BNC 50 ohmiae magis populares sunt.
Coniunctor typi N
Coniunctor antennae generis N a Paulo Neal apud Bell Labs annis 1940 inventus est. Coniunctores generis N initio ad necessitates militares et aeronauticas ad systemata radarica et alia instrumenta radiofrequentiae connectenda designati sunt. Coniunctor generis N cum nexu cohaenato designatus est, bonam impedantiae adaptationem et munitionem praebens, et aptus est ad applicationes altae potentiae et frequentiae inferioris.
Frequentiae connectorum Typi N plerumque a designio specifico et normis fabricationis pendet. Generaliter, connectores typi N frequentias a 0 Hz (DC) ad 11 GHz ad 18 GHz tegere possunt. Attamen, connectores typi N altae qualitatis frequentias altiores, ultra 18 GHz attingentes, sustinere possunt. In applicationibus practicis, connectores typi N praecipue in applicationibus frequentiae humilis et mediae adhibentur, ut in communicationibus sine filis, radiophonia, communicationibus satellitibus et systematibus radaricis.
Coniunctor generis N
Coniunctor TNC
Coniunctor TNC (Threaded Neill-Concelman) a Paulo Neill et Carolo Concelman initio annorum 1960 simul inventus est. Est versio emendata coniunctoris BNC et methodum connexionis filetatae utitur.
Impedentia propria est 50 ohmia, et optima frequentiae operationis amplitudo est 0-11 GHz. In ambitu frequentiae micro-undarum, connectores TNC melius quam connectores BNC funguntur. Habent proprietates validae resistentiae ad ictus, altae firmitatis, excellentium proprietatum mechanicarum et electricarum, et cetera, et late in apparatu radiophonico et instrumentis electronicis ad coniungendos funes coaxiales RF adhibentur.
Coniunctor 3.5mm
Coniunctor 3.5mm est coniunctor coaxialis radiofrequentiae. Diameter interior conductoris exterioris est 3.5mm, impedantia characteristica est 50Ω, et mechanismus connexionis est filum 1/4-36UNS-2 pollicum.
Medio decennio septimo saeculi vicesimi, societates Americanae Hewlett-Packard et Amphenol (praesertim a societate HP elaboratae, prima autem productio a societate Amphenol peracta) connectorem 3.5 mm, qui frequentiam operandi usque ad 33 GHz habet et est prima frequentia radiophonica quae in banda undarum millimetricarum adhiberi potest, in mercatum protulerunt. Unus e connectoribus coaxialibus.
Comparati cum connectibus SMA (inter quas "Super SMA" Southwest Microwave), connectores 3.5mm dielectrico aereo utuntur, crassiores conductores externos quam connectores SMA habent, et meliorem firmitatem mechanicam praebent. Quapropter, non solum efficacia electrica melior est quam connectorum SMA, sed etiam firmitas mechanica et repetibilitas efficaciae altiores sunt quam connectorum SMA, quod eos aptiores reddit ad usum in industria probationum.
Coniunctor 2.92mm
Connector 2.92mm, quem nonnulli fabri 2.9mm vel K-typi, alii vero SMK, KMC, WMP4, et cetera appellant, est connector coaxialis radiofrequentiae cum diametro interno conductoris exterioris 2.92mm. Proprietates: Impediantia est 50Ω et mechanismus connexionis est filum 1/4-36UNS-2 pollices. Structura eius similis est connectori 3.5mm, sed minor.
Anno MCMLXXXIII, Gulielmus Old Field, ingeniarius senior apud Wiltron, novum connectorem 2.92mm/typi K excogitavit, qui connectores undarum millimetricarum antea introductos summarizabat et superabat (connector typi K nomen suum est). Diameter interior conductoris huius connectoris 1.27mm est et cum connectoribus SMA et connectoribus 3.5mm coniungi potest.
Coniunctor 2.92mm praeclaram vim electricam in ambitu frequentiae (0-46) GHz habet et mechanice compatibilis est cum coniunctoribus SMA et coniunctoribus 3.5mm. Quam ob rem, celeriter unus ex coniunctoribus mmWave latissime adhibitis factus est.
Coniunctor 2.4mm
Elaboratio connectoris 2.4mm a HP (antecessore Keysight Technologies), Amphenol et M/A-COM coniunctim peracta est. Concipi potest quasi minor versio connectoris 3.5mm, itaque frequentia maxima significanter augetur. Hic connector late in systematibus 50GHz adhibetur et re vera usque ad 60GHz operari potest. Ut problema connectorum SMA et 2.92mm laedendi obnoxiorum solvatur, connector 2.4mm designatus est ad has defectus eliminandas per augendam crassitudinem parietis exterioris connectoris et roborandas clavos femineos. Hoc consilium novum permittit connectori 2.4mm bene fungi in applicationibus altae frequentiae.
Progressus connectorum antennarum a simplicibus formis filorum ad varia genera connectorum altae efficacitatis evolutus est. Cum technologia progreditur, connectores proprietates minoris magnitudinis, maioris frequentiae, et maioris latitudinis transmissionis persequuntur ut mutantibus necessitatibus communicationis sine filo satisfaciant. Quisque connector suas proprias proprietates et commoda in variis applicationum condicionibus habet, ergo eligere connectorem antennae rectum magni momenti est ad qualitatem et stabilitatem transmissionis signorum confirmandam.
Tempus publicationis: XXVI Decembris MMXXIII
